Bir gün yolunu kaybettiğinde,
Nerdeyim dediğinde susuyorsa herkes,
Pencerendeki menekşeler solduysa,
Hiçbir rüzgar gemini sahile götürmüyorsa,
Ayaklarında derman kalmadıysa,
Yüreğinde tutunamıyorsa hiçbir umut,
Pusulaların hiç birisinden medet bulamamışsan,
Caddelerin orta yerinde apansız tek başına kaldıysan,
Baharın ortasında ısıtmıyorsa güneş seni,
Yağmurlar vuruyorsa yüzüne yalnızlığını,
Demli çaylar eşlik etmiyorsa sohbetine,
Martılar kapmıyorsa attığın simitleri,
Çiçekler arkasını dönüyorsa elini uzattığında,
Sürüsünü kaybetmiş göçmen bir kuş gibi mahzun kaldığında,
Boynunu büktüğünde yetim bir kız çocuğu gibi,
Gözlerin kızardığında , ağlamamak için kendini tuttuğunda,
Kalbine dön,
Kalbin evindir senin,
Aşka dön,
Aşkın kalbindir senin.
Adem Özbay
18 Şubat New York
Bir önceki yazımız olan Neden Sevmeyi Beceremiyoruz? başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.
bazen insanın bildiği şeyleri başkalarından duymaya ihtiyacı vardır ya hani,öyle bir tarz da yazıyorsunuz…incitmeden,kınamadan,sevgiyle..çalışmalarınızda başarılar
Teşekkürler, güzel okumalar,