Yağmur yağıyor.
Islanan çocuklar var, kimsesiz ve çaresiz.
Anneleri toprak olmuş, babalar savaşta belki de.
Ve yağmur yağıyor.
Sarılıyoruz doyasıya çocuklarımıza.
Öpüyoruz, kokluyoruz.
Ve yağmur yağıyor.
Ufak bir dilim ekmeğe razı çocuklara inat,
Ballı börekli sofralardayız.
Ey yağmur,
Kalbimize yağ ve insan eyle bizi.
*
Adem Özbay
Bir önceki yazımız olan Gitmelisin... başlıklı makalemizde adem özbay şiir, aşk ve gitmek şiiri hakkında bilgiler verilmektedir.
Bir cevap yazın