Özdemir Asaf’ı ilk gördüğümde babamın resmi burada ne arıyor şaşkınlığı yaşadım. Yukardaki fotoğrafta babama o kadar benziyor ki, babaannem görseydi resmi alır koklar sarılırdı. Tabi ki babamın 40lı yaşlardaki kaytan bıyıklı haline… Sonra mısralarıyla karşılaştım. Okudukça, hissettikçe kendisini de sevmeye başladım. Herhalde şimdilerde Facebook ve Twitter başta olmak üzere sosyal medyada en çok paylaşılan sözler Özdemir Asaf‘ındır.
Özdemir Asaf’ın yazdıklarını bi kere okuyup geçmeyin lütfen. Aslında o içinizde sıcacık bir meltem estiren güzel sözlerin biraz derinine indiğinizde kocaman acılar, kocaman yalnızlıklar, kocaman özlemler görürsünüz.
Özdemir Asaf kelimelerle özel mısralar, özel imgeler peşinde koşan, sözlüklerin hakkını veren bir şairdir. Onun güzel mısralarını anarak ona bir selam göndermeye ne dersiniz…
***
İnsanı bedenen ameliyat etmek için bayıltmak gerekir, ruhen ameliyat etmek içinse ayıltmak.
*
Onun güzelliğini herkes görüyorsa o bence az güzeldir. Herkes biliyorsa o bence hiç güzel değildir. Onun güzelliğini yalnız ben görüyorsam bu sevgidir. Yalnız ben biliyorsam bu aşktır. Hiç kimse görmüyorsa bu yalnızlıktır.
*
Aşk adında ne bir kadın gördüm ne de bir erkek. Bu korku neden?
*
İnsan parasını kaybedince fakir, özgürlüğünü kaybedince esir, aşkını kaybedince şair olurmuş.
*
Bir seni görsün istiyorsan gözüm, bir beni görmeli gözün.
*
Tek kişilik miydi ki bu şehir, sen gidince bomboş kaldı.
*
Açlık insanı öldüren, partileri yaşatan bir olaydır.
*
Uçmak bilmeyenler, yükselenleri küçülür görür.
*
Bir kez geçer, bir insan bir karşı’ya, Ondan sonra artık her şey karşı’dır.
*
Beni öyle bir yalana inandır ki ömrümce sürsün doğruluğu.
*
Ne zaman imkânsızı seversen, işte o zaman gerçek seversin.
*
Yalnızlık paylaşılmaz paylaşılsaydı yalnızlık olmazdı.
*
Özgürlüğü elinden alınan çocuğa büyük derler.
*
Sen bana bakma ben senin baktığın yerde olurum.
*
Şu hayvan o kadar vahşî ki. Onun üstesinden ancak insan gelebilir.
*
Rüzgâr yelkensiz de olsa yine rüzgârdır. Ama rüzgârsız yelken bir bez parçasıdır.
*
Hangi kitabından alıntı, bilemiyorum insanlar gelmeleriyle yalnızlıklarını dağıtanları severler, gitmeleriyle kendilerini yalnız bırakanlara âşık olurlar.
*
Anı bahçelerinde üşümek sıcaktı.
*
Ölüm; ben seni utanç ile titrerken gördüm.
*
Unutsun beni demişsin, bu bana imkansız geliyor. Çünkü unutmam için önce seni hatırlamam gerekiyor.
*
Her korkan kaçmaz. Ama her kaçan, korkaktır.
*
Dünüyle ünlü insanlar bugün gün yüzü görmezler.
*
Evlilik, iki kişilik yalnızlıktır.
*
Seni bir yaşam boyu bitirmek değil de, Sana hep hep yeniden başlamak isterim.
*
İnsanlar gelmeleriyle boşluk dolduranları severler, gitmeleriyle boşluk yaratanlara aşık olurlar.
*
Yalnızlık paylaşılmaz, paylaşılsa yalnızlık olmaz.
*
Sevgi’den ad yapılıyor. Mutlu’dan ad yapılıyor.
*
Gelmesen önemli değil, gelsen önemli olurdu! Gelmemen büyük yalnızlığımı doldurdu.
*
Solan renkleri boyamakta o boyasız boyacı.
*
Bir sevgiyi anlamak, bir yaşam harcamaktır. Harcayacaksın!
*
Yanına kadar koştuktan sonra, Bir adım daha atamayacaksan eğer; Oraya kadar sakın koşma. Sana değil, bekleyene yazık olur.
*
İnsan mı paraya bağlı, para mı insana bağlı? Bu, insana bağlı.
*
Yazarın dilini sevmesi yeter. Şairin dilini sevmesi yetmez, ona saygılı olmalıdır ve de tutkun.
*
Öğüt zamanında taze yenmemiş bir ekmeği başkasına bayat yedirme denemesidir.
*
İnsanın yininde ‘ameliyat’ yapmak için onu bayıltmak gerekir. Ruhunda yapmak için ayıltmak.
*
İyi geceler canım derdin. Gecenin iyiliğinden çok, canın olma düşüncesi yeşerir dururdu içimde.
*
Seni bulmaktan önce aramak isterim. Seni sevmekten önce anlamak isterim. Seni bir yaşam boyu bitirmek değil de, Sana hep yeniden başlamak isterim.
*
Sen bana bakma ben senin baktığın yerde olurum.
*
Beni öyle bir yalana inandır ki, ömrümce sürsün doğruluğu.
*
Bekle dedi, bekle dedi gitti ben beklemedim, o da gelmedi. Ölüm gibi bir şey oldu ama kimse ölmedi.
*
Bana yalanlar söylese yetinecektim, ama yalan söyledi.
*
Güçlü olmanın türlü yolları vardır, dürüst olmanın bir tek.
*
Yalnızlık dışarıdan gelmez, insanın içindedir.
Özdemir Asaf kimdir?
Asıl adı Halit Özdemir Arun‘dur. İlk ve ortaöğreniminin bir bölümünü Galatasaray Lisesi’nde yaptı. 1942 yılında Kabataş Erkek Lisesi’nden mezun oldu. İstanbul Üniversitesi’nde, önce Hukuk Fakültesi’ne, sonra İktisat Fakültesi ve Gazetecilik Enstitüsü’ne devam ettiyse de 1947’de yüksek öğrenimini yarıda bıraktı. Bir süre sigorta prodüktörlüğü yaptı. ‘Zaman’ ve ‘Tanin’ gazetelerinde çevirmen olarak çalıştı.
İlk yazısı 1939’da ‘Servetifünun-Uyanış’ dergisinde çıktı. 1951’de Sanat Basımevi’ni kurarak matbaacılık yaşamına girdi. Kendi şiir kitaplarını bastı. 1955’te Yuvarlak Masa Yayınları’nı kurdu.
İkilikler ve dörtlüklerden oluşan ilk şiirlerinde yoğun bir söyleyiş özelliği göze çarpar. İnsan toplum ilişkilerine yönelik temaları konu edinerek düşündürücü bir şiir evreni kurmuştur. Duygu ve düşünce yoğunluğuyla birlikte, alay ve taşlama şiirine egemen olan öğelerdir. İnsan ilişkilerinin toplumsal ve bireysel yanlarını sen ben ikileminde vermiştir. Çok kullandığı sevgi, ayrılık, ölüm temaları, son dönem şiirlerinde giderek yerini kaçış ve umutsuzluğun tedirginliğine bırakmıştır.
Şiirin bir görüşü yansıtması, bir iletisinin olması düşüncesinden yola çıkmıştır. Yuvarlağın Köşeleri kitabında şiirin ve yazarın işlevi konusundaki görüşlerini dile getirmiştir. Batı şiiri ve geleneksel Türk şiirinden yararlanarak verdiği bileşim sanatını zenginleştirip geliştirmiştir. kaynak: Kim Kimdir
*
2 Mart 2013
Bir önceki yazımız olan Okunaksız doktor yazıları! başlıklı makalemizde doktor ve yazı, doktor yazıları davaları ve doktor yazılarına karşı hakkında bilgiler verilmektedir.
En sevdiğim şair.