Hangi şehre gitsem sen köşebaşında karşıma çıkıyorsun.
Gülen bir kız çocuğu mesela,
Senin kadar güzel gülüyor.
Ya da ağzında sigarası ile bir emekli amca düşünüyor bir bankta,
Senin kadar düşünceli.
Üzgün bir anne görüyorum, iki çocuğunu tutmuş elinden,
Senin kadar üzgün.
Mutsuz kedilere bile denk geliyorum ciğerci önlerinde,
Senin kadar mutsuzlar.
Nereye gitsem,
Kime sorsam,
Ne yapsam,
Sen, sen, sen..
Yokluğuna alışamadım, varlığına da alışamamıştım zaten.
Üç günlük dünyada seninle yaşanan yılları çok zannetmiştim.
Yanılmışım.
Yaşamak, yaşlanmak, ölmek değilmiş hayatın seyri;
Sevmek, özlemek, ölmekmiş.
*
Adem Özbay
3 Nisan 2013
Bir önceki yazımız olan Compassion IV / by Noelle Kocot başlıklı makalemizde english poem, Noelle Kocot ve Noelle Kocot poem hakkında bilgiler verilmektedir.
