Yavru karınca, anne karıncaya sormuş:
-Anneciğim, bana ne zaman Ağustos böceği ile dedemin hikâyesini anlatacaksın?
Anne karınca:
-Hiçbir zaman!
Yavru karınca:
-Niçin?
Anne karınca:
-Eğer deden o mendebur cırcır böceğine kızıp tüm hayatını çalışmaya adamış olmasaydı biz şimdi bu kadar çalışmak zorunda kalmayacaktık.
Yavru karınca:
-İyi de dedemden bize ne? Çalışmayız, tembellik yaparız.
Anne karınca:
-Olmaz evladım öyle şey. Ne yani bundan sonra karizmayı çizdirelim?
Sevgili dostlar aynı durum bizim için de geçerli. Biz şimdi taş devirlerinden uzay çağına bizi geliştiren dedelerimizin yolunu bırakıp da karizmayı mı çizdirelim?
Edison’un, Newton’un, Galilo’nun, Einstain’in yolunu bırakırsak, yani aklı, mantığı, düşünmeyi, üretmeyi bırakırsak insan olmanın hangi güzellikleri kalır bize.
İnsan aklıyla ve kalbiyle yaşayan bir varlıktır. Hem aklımızı hem kalbimizi durmadan beslemeli ve çalıştırmalıyız. İkisi de tembelliği sevmezler. Ve asla yorulmak nedir bilmezler.
Dünya daha iyi bir yer olmayı hak ediyor Bizden sonra gelecek nesiller daha iyi yaşam şartlarını hak ediyor Bize düşense atalarımızın yaptıklarını ve inandıklarını körü körüne kopyalamak değil, onların ışığında daha da geliştirmek, daha da ilerilere götürmektir.
Siz siz olun karizmayı çizdirmeyin sevgili dostlar…
*
Adem Özbay
Bir önceki yazımız olan Ey Türk Gençliği, Birinci Vazifen Geri Kalmaktır! başlıklı makalemizde isyan etmek, kendini yakan insanlar ve neden tepkisiz bir milletin hakkında bilgiler verilmektedir.
Aynı benim gibi:)