Sen de git,
Herkes gibi git,
Arkana bakma,
Bilme ağlayan bir adam mı kaldı geride. Devamını Oku
Tag Archive: aşk ve sevgi şiirleri
Aynada Sen
ne kadar uzakta olursan ol,
bir rüzgardır senle mesafemiz,
bir yıldızdır geceleri gözlediğimiz,
bir şarkıdır birbirimizden habersiz,
dudağımıza düşürdüğümüz.
bir çiceğin boynu ağrısa güneşe bakmaktan,
bizim kalbimize yaslanır.
bir kuşun kanadı yorulsa ordan oraya uçmaktan,
ellerimizde soluklanır.
her soruya adını yazıyorum cevap niyetine,
yıldızlı peki veriyor aşkın öğretmeni.
uzaktayım, uzaktasın sanma,
seyrediyoruz ya hep birbirimizi aynalarda.
Adem Özbay
Sen Benim Vatanım
sen benim vatanım gibisin,
kara parçam göğsündür, başımı yasladığım,
denizlerim gözlerindir, uçsuz buçaksız açıldığım,
senin toprağında doğdum, sıcak bir bahar sabahıydı,
ne zaman ölsem kucağında yine bahardır ölüm bana.
vatanım gibisin kimliğimde anne baba adımdan sonra senin adın gelir,
doğduğum yerimsim, doğduğum tarihimsin,
bütün savaşları senin için çıkardım,
bütün barışlarda senin ellerini tuttum öyle yumuşadım.
sen benim vatanım gibisin sensiz nereye aitim bilemedim,
öksüz bir kuş gibi dolaştım yeryüzünde,
ülkende huzura erdi huzursuzluğum,
saçlarını bayrak sayıp marşımı okudum her sabah uyandığında.
özgürsem sen benim vatanım gibisin de ondan.
yıldızlara bak dolaşıp duruyor alnının ortasında,
sen benim vatanım gibisin sevgilim,
yürek kadar küçük sonsuz kadar büyük bir ülkede,
vatanım gibi seviyorum seni,
bir yurttaşın gibi.
Adem Özbay
Aşk Bilgisi
‘ne olursan ol gel’ deyince mevlana,
ne olduğumu bileyim diye,
gittim yunusun kapısına.
‘ilim kendin bilmektir’ deyince,
‘ilim nerde’ diye sordum peygambere,
dedi ‘ilim öğrenmen için gitmelisin gerekirse Çine’.
‘ilim nerde’ diye sordum peygambere,
dedi ‘ilim öğrenmen için gitmelisin gerekirse Çine’.
vardım ‘bana bir harf öğretenin
40 yıl dostu olurum’ diyen aliye,
diz çöktüm fuzulinin rahlesine:
‘aşk imiş her ne var alemde,
ilim bir kiyl-ü kal imiş’ deyince bildim,
aşkı bilen kendini bilirmiş.
Adem Özbay
Aşk Yemini
‘bir daha seversem,
valla eşekle çıkarım minareye” diye
etmiştim bir yemin bir zamanlar.
bir gülüşe bozunca yemini,
kefaret için vardım
hocaefendinin huzuruna kırıp dizimi.
kefaret için vardım
hocaefendinin huzuruna kırıp dizimi.
dedim ‘hocam böyleyken böyle,
e eşeklede çıkılmaz minareye,
ne yapmam lazımdır sen söyle’.
dedi hocaefendi hafiften bir tebessümle:
-hiç aşık olmamış birisiyle çıkarsan minareye,
kefaret gerekmez sevmeye.
Adem Özbay
Sen misin?
sen misin,
geldiğinde camıma tıklayan kuş gibi canıma tıklayan.
kapımı açtığımda rüzgar gibi yüzüme dokunan serinlik,
sen misin.
sen misin,
ağladığımda gözyaşlarımı kurulamak için,
beyaz mendilini alıp gelen kardelen çiçeği.
ağladığımda gözyaşlarımı kurulamak için,
beyaz mendilini alıp gelen kardelen çiçeği.
sen misin,
saçlarıma değip geçen,
gökkuşağı gibi rengarenk gülümseyen.
sen misin,
bir çocuğun kanayan dizini öpen anne gibi,
şefkatle öpen beni.
sen misin,
gönlüm seni ararken,
bir ağacın arkasına saklanıveren.
Adem Özbay
Biliyorum Uyuyorsun Şimdi
Biliyorum uyuyorsun şimdi,
Yanağında yastığın izi,
Saçların dağılmış yatağa,
Ayakların isyan etmiş yorgana,
Kocaman bir tebessüm var dudaklarında,
Ben ki binip ayın bir ışığına,
Gelmeliyim hemen yanıbaşına,
Seyretmeliyim seni doyasıya,
Sarıp kollarıma…
Seyretmeliyim seni doyasıya,
Sarıp kollarıma…
Adem Özbay
Öyle Olsun…
Öyle olsun,
Bu şarkı biter bitmez git,
Kapıyı kapatma arkandan,
Gözlerim seninle gelsin.
Öyle olsun,
Bu hayat biter bitmez gelirim yanına,
Mezarımı kapatmasınlar toprakla,
Seni görmeden dalmayayım sonsuz rüyaya.
Seni görmeden dalmayayım sonsuz rüyaya.
Adem Özbay
Öyle Olsun
Öyle olsun,
Bu şarkı biter bitmez git,
Kapıyı kapatma arkandan,
Gözlerim seninle gelsin.
Öyle olsun,
Bu hayat biter bitmez gelirim yanına,
Mezarımı kapatmasınlar toprakla,
Seni görmeden dalmayayım sonsuz rüyaya.
Adem Özbay
Bu Hayat
Bu Hayat
Sevgilim,
Yağmur yağabilir,
Kuşlar uçabilir,
Çiçekler açabilir,
Hiç bir fikrim yok ama,
Bu hayat yaşanabilir.
Bu hayat yaşanabilir.
Adem Özbay
Ben Seni Sevemem Sevgilim
Her gün ajanslardan dillendikçe insanın insana düşmanlığı haber olarak,
Dağlarımızda ölüyorken masum gencecik adamlar,
Sokaklarımızda coplanıyorken memuru, işçici, öğrencisi,
Başın örtülü diye ayrılıyorsa kadınlar bir başka köşeye,
Açık saçık diye ayıplanıyorsa genci yaşlısı,
Aç aç uyuyan bir çocuk varsa memleketin dört bir yanında,
Gözyaşları beyhude yere akıtılıyorsa anaların,
Kalkıyorsa arsız bir el masum bir kadının yüzüne,
Kandırılıyorsa ideoloji, inanç adına nice güzel insanlar,
Yorgunsa benim memleketimin gayri resmi tarihi,
İhalelerde pasta niyetine yeniyorsa yetim hakları,
Kardeşlik, dostluk, vefa taşınmışken bizim semtten,
Ben seni sevemem sevgilim.
Taş atsam Küdüs’e döner kalbim, gül atsam Hallaç’ın masum yüzünde biriken kanlara,
Mermi sıkamam, düşman da olsa öldürmek yakışmaz insan olana,
Kucaklayamamam zalimi, öbir yanağımı çeviremem zulme,
İsyan ederim, alıp başımı giderim,
Kimseyi bırakamam geride.
Ben seni sevemem sevgilim.
Ne zaman ki özgür bir ülke olur kalbimizin hudutları,
Ne zaman analar ağlamaz, çocuklar taş atmaz,
Ne zaman aykırı sözler söyleyenler coplanmaz, mahkemelerde yargılanmaz,
Ne zaman merhamet yer içer memleketimin insanları,
Köpeğini bile sahipsiz bırakmaz sokakta,
Ne tinercisi ne evsizi kalır dışarda,
Ne zaman ki işçisi patronuna eş olur haklarda,
En garibi en zengiyle aynı saygıyı görür toplumda,
Özgür oluruz, özgürlük şarkılarımız olur dudaklarımızda,
İşte ben o zaman sevgilim,
İşte o zaman,
Severim seni.
Adem Özbay
Yeni Kitap Yolda:)
“Aşka Gittim Dönmeyeceğim” üçlemesinin 2. kitabı yakında yayınlanıyor sevgili dostlar.
Bilginize, güzelliğinize…
Adem Özbay
Beni Düşün Sevgilim
Beni düşün sevgilim,
Bir kuş uçup giderken başının üstünden,
Bir kuş gibi severim seni ben,
Kalbimin tüm özgürlüğünde.
Beni düşün sevgilim,
Bir tren gelip geçerken yanıbaşından,
Bir tren gibi severim seni ben,
Arkasına bakmadan gelen.
Beni düşün sevgilim,
Bir yağmur yağıp dururken gökyüzünden,
Bir yağmur gibi severim seni ben,
Hasretin kuraklığını bitiren.
Beni düşün sevgilim,
Bir çiçek açıp dururken yanıbaşında,
Bir çiçek gibi severim seni ben,
Hiç yorulmadan dimdik ayakta.
Adem Özbay
Bekle Beni Sevgilim
Bekle beni sevgilim,
Gelemezsem eğer,
Bir gün mecnun gibi gelirim mezarına,
Bir gün kerem gibi gelirim ateşine,
Ölümse ölürüm,
Bu kalp durmaya gelmedi mi bu dünyaya,
Yoluna feda edip gelirim.
Bekle beni sevgilim,
Gülümsediğinde bahar yüzünle,
Bir buluta takılıp gelirim,
Ağladığında gözlerinden akan her damla yaşa,
Bir kuş olup konar olup gelirim.
Bekle beni sevgilim,
İsmailin boynuna değen bıçağı,
Ferhatın körelmiş kazmasını,
Yüklenirim acılarıma,
Dağları aşıp yine de gelirim.
Bekle beni,
Bekle beni sevgilim,
Kara kaşlarına hayran olmaya gelirim,
Aşk fermanını boynuma asıp gelirim,
Gelirim,
Menekşeler çarpsın ki sevgilim,
Sevmeye gelirim.
Bekle beni sevgilim,
Ayrılıkları çiğner gelirim,
Sensizliği ezer gelirim,
Hasret türkülerini söyler gelirim,
Gamzene kurban gelirim,
Ömrüne dua gelirim,
Saçlarına rüzgar gelirim,
Gelirim,
Gelirim sevgilim,
Bekle beni sevgilim.
Adem Özbay
Memleketimin Kısa Tarihi
biliyorum yaşamak yoruyor bizi,
timsahlar da bekliyor her ırmağın başında,
karşıdan karşıya yeşilde geçiliyor,
oysaki mavidir uçmanın rengi,
hem kazak örmüyor anneler çocuklarına artık,
çin işi kazaklar ne kadar ısıtırki bizi.
oysaki sobanın başında masallar dinledik biz,
uçan ejderhalar yoktu ya da kötü kalpli cadılar,
keloğlan yetişirdi kimin başı sıkışsa,
kim sevse kavuşurdu,
kim iyilik yaparsa bulurdu karşılığını.
sokaklarımızda dondurmacılar olurdu yazın,
kışın naylon poşetlerle kayardık tepelerden,
halı kenarlarına overlok yapılırdı,
dünyanın yuvarlak olduğu bilinmeden,
kral fm dinlerdi tüm teksilci kızlar,
yusuf ile züleyha okuyup,
yusuf’unu beklerdi islamcı kızlar,
o zamanlar müslümanlık daha güzeldi,
dedem gerçek sanırdı mesela tgrt bant tiyatrolarını,
hamzayı öldürdüler diye ağlardı her dinleyişinde uzun uzun,
sonra kemalist kızlar vardı,
sırf deniz gezmiş giydi diye,
parkalar giyerlerdi uzun uzun.
severdim ben hepsini, kızları güzeldi memleketimin,
gerçi necip fazıl’ı seven nazım’ı sevmezdi,
ikisi de adam gibi adamdı oysaki,
yanlış doğru inandıklarını yapmışlardı,
zekir müren topuklu ayakkabılar giyerdi,
ama hakkını vermek lazım,
güzel de söylerdi,
sonra ahmet kaya ‘bedirhan, nazlıcan ve suphi’ derdi,
bir de ahmet muhip dranas,
‘ne güzel komşunuzdun sen fahriye abla’,
fahriye benim hala kızımdı,
ona yazılmış zannederdim bu şiiri,
iyiki ona yazılmamış,
yoksa babası onu duman ederdi,
zira babasının on yıl hapis yatmışlığı vardı.
memleketim çok güzeldi,
hala da güzel,
ölmese dağlarında insanlar,
yollarında kurban olmasa nice canlar,
kızları saçlarını savursa anadolu rüzgarlarında,
delikanlıları tesbihlerini sallasa kaytan bıyıklarıyla,
bilsek kadrini kıymetini insan olmanın herşeyden önce,
kalmasa aramızda ayrılık gayrılık,
ne türk ne kürt ne alevi ne sünni,
ne dindar ne kemalist ne atetist,
bunlar boş işler, üzmeyelim birbirimizi,
şu aşk var ya şu aşk,
tüm bu ayrılıkların gönüllerine su serper,
sevelim sevilelim demiş bir büyük adam,
ben de ekliyorum üstüne,
sevelim sevilelim, sevilmesekte sevelim,
şu kısacık fani hayat sonlanıncaya kadar,
budur işte tüm dertlerimize tek ilaç.
Adem Özbay
