Sen penceremsin benim, gökyüzünü sende seyrederim.
Kapımsın, eşiğinden girerim tüm güzelliklere.
Şarkımsın, dilimde zikir gibi söylediğim. Devamını Oku
Tag Archive: edebiyat yazıları
Ah, sen olmasan ben öksüz bir lavanta çiçeği gibiyim…
Günün şiiri: Amenna
Yalnızdı. Yüreğinde bin bir duygular depreşip duruyordu. Yürüdü. Beşir oldum olası yürümeyi, yürürken düşünmeyi, düşler içinde olmayı severdi. Şehrin ortasında bir parka girip bir kanepeye oturdu. Kanepeye sırtını bir iyice yaslayıp lacivert gökyüzüne uzun uzun bakıp dalıp gitti. Devamını Oku
Sözlüklerde Olmayan Kelimelerle Geliyorum Sana
Soruyorum: Beni bu yalnızlığımdan çekip almaya muktedir biri yok mu şu koca dünyada. Milyarlarca insan neden kanımı acıtarak, anlamsız bir şekilde beynimin kıvrımında dolaşıyor. Televizyon ekranından ve gazete sayfaları arasından beni bu kadar iğdiş etmeye hakları var mı tüm bu kalabalıkların? Bu kalabalık kalabalıklarda neden sen yoksun? O şefkatli ellerinde alnımın hararetini düşürmek için parmaklarından abı hayatlar akıtmak için, neden uzatamıyorum başımı dizlerine. Ve cevapsız düzinelerce sorumun cevabı olan ikinci tekil şahıs sen, şimdi hangi şehrin limanında sakinliğinle, dinginliğinle beni çağırıyorsun. Bir bilsem. Devamını Oku
Günün yazarı: İncilay Özdemir
İncilay Özdemir’i “Aşkın Ötesine Açılan Kapı” kitabıyla çok dikkatli izlemeye başladım. Daha önce çocuk edebiyatı üzerine ürünler veren Özdemir, hayat arkadaşı Oğuz Gözen’le birlikte yaşadıkları bir hastane macerasını anlattığı romanında gerçekten çok başarılıydı. İncilay Özdemir şimdi de söyleşi tadındaki denemelerini kitaplaştırıyor. Bence çok da iyi ediyor. Akıcı ve doğal üslubu ile denemeseverler tarafından ilgiyle karşılanacağına eminim. Gelin tadımlık olarak bir yazısını hep beraber okuyalım. Devamını Oku
Aynada Sen
ne kadar uzakta olursan ol,
bir rüzgardır senle mesafemiz,
bir yıldızdır geceleri gözlediğimiz,
bir şarkıdır birbirimizden habersiz,
dudağımıza düşürdüğümüz.
bir çiceğin boynu ağrısa güneşe bakmaktan,
bizim kalbimize yaslanır.
bir kuşun kanadı yorulsa ordan oraya uçmaktan,
ellerimizde soluklanır.
her soruya adını yazıyorum cevap niyetine,
yıldızlı peki veriyor aşkın öğretmeni.
uzaktayım, uzaktasın sanma,
seyrediyoruz ya hep birbirimizi aynalarda.
Adem Özbay
Sen Benim Vatanım
sen benim vatanım gibisin,
kara parçam göğsündür, başımı yasladığım,
denizlerim gözlerindir, uçsuz buçaksız açıldığım,
senin toprağında doğdum, sıcak bir bahar sabahıydı,
ne zaman ölsem kucağında yine bahardır ölüm bana.
vatanım gibisin kimliğimde anne baba adımdan sonra senin adın gelir,
doğduğum yerimsim, doğduğum tarihimsin,
bütün savaşları senin için çıkardım,
bütün barışlarda senin ellerini tuttum öyle yumuşadım.
sen benim vatanım gibisin sensiz nereye aitim bilemedim,
öksüz bir kuş gibi dolaştım yeryüzünde,
ülkende huzura erdi huzursuzluğum,
saçlarını bayrak sayıp marşımı okudum her sabah uyandığında.
özgürsem sen benim vatanım gibisin de ondan.
yıldızlara bak dolaşıp duruyor alnının ortasında,
sen benim vatanım gibisin sevgilim,
yürek kadar küçük sonsuz kadar büyük bir ülkede,
vatanım gibi seviyorum seni,
bir yurttaşın gibi.
Adem Özbay
Aşk Bilgisi
‘ne olursan ol gel’ deyince mevlana,
ne olduğumu bileyim diye,
gittim yunusun kapısına.
‘ilim kendin bilmektir’ deyince,
‘ilim nerde’ diye sordum peygambere,
dedi ‘ilim öğrenmen için gitmelisin gerekirse Çine’.
‘ilim nerde’ diye sordum peygambere,
dedi ‘ilim öğrenmen için gitmelisin gerekirse Çine’.
vardım ‘bana bir harf öğretenin
40 yıl dostu olurum’ diyen aliye,
diz çöktüm fuzulinin rahlesine:
‘aşk imiş her ne var alemde,
ilim bir kiyl-ü kal imiş’ deyince bildim,
aşkı bilen kendini bilirmiş.
Adem Özbay
Aşk Yemini
‘bir daha seversem,
valla eşekle çıkarım minareye” diye
etmiştim bir yemin bir zamanlar.
bir gülüşe bozunca yemini,
kefaret için vardım
hocaefendinin huzuruna kırıp dizimi.
kefaret için vardım
hocaefendinin huzuruna kırıp dizimi.
dedim ‘hocam böyleyken böyle,
e eşeklede çıkılmaz minareye,
ne yapmam lazımdır sen söyle’.
dedi hocaefendi hafiften bir tebessümle:
-hiç aşık olmamış birisiyle çıkarsan minareye,
kefaret gerekmez sevmeye.
Adem Özbay
Sen misin?
sen misin,
geldiğinde camıma tıklayan kuş gibi canıma tıklayan.
kapımı açtığımda rüzgar gibi yüzüme dokunan serinlik,
sen misin.
sen misin,
ağladığımda gözyaşlarımı kurulamak için,
beyaz mendilini alıp gelen kardelen çiçeği.
ağladığımda gözyaşlarımı kurulamak için,
beyaz mendilini alıp gelen kardelen çiçeği.
sen misin,
saçlarıma değip geçen,
gökkuşağı gibi rengarenk gülümseyen.
sen misin,
bir çocuğun kanayan dizini öpen anne gibi,
şefkatle öpen beni.
sen misin,
gönlüm seni ararken,
bir ağacın arkasına saklanıveren.
Adem Özbay
Biliyorum Uyuyorsun Şimdi
Biliyorum uyuyorsun şimdi,
Yanağında yastığın izi,
Saçların dağılmış yatağa,
Ayakların isyan etmiş yorgana,
Kocaman bir tebessüm var dudaklarında,
Ben ki binip ayın bir ışığına,
Gelmeliyim hemen yanıbaşına,
Seyretmeliyim seni doyasıya,
Sarıp kollarıma…
Seyretmeliyim seni doyasıya,
Sarıp kollarıma…
Adem Özbay
Öyle Olsun…
Öyle olsun,
Bu şarkı biter bitmez git,
Kapıyı kapatma arkandan,
Gözlerim seninle gelsin.
Öyle olsun,
Bu hayat biter bitmez gelirim yanına,
Mezarımı kapatmasınlar toprakla,
Seni görmeden dalmayayım sonsuz rüyaya.
Seni görmeden dalmayayım sonsuz rüyaya.
Adem Özbay
Öyle Olsun
Öyle olsun,
Bu şarkı biter bitmez git,
Kapıyı kapatma arkandan,
Gözlerim seninle gelsin.
Öyle olsun,
Bu hayat biter bitmez gelirim yanına,
Mezarımı kapatmasınlar toprakla,
Seni görmeden dalmayayım sonsuz rüyaya.
Adem Özbay
Bu Hayat
Bu Hayat
Sevgilim,
Yağmur yağabilir,
Kuşlar uçabilir,
Çiçekler açabilir,
Hiç bir fikrim yok ama,
Bu hayat yaşanabilir.
Bu hayat yaşanabilir.
Adem Özbay
Ben Seni Sevemem Sevgilim
Her gün ajanslardan dillendikçe insanın insana düşmanlığı haber olarak,
Dağlarımızda ölüyorken masum gencecik adamlar,
Sokaklarımızda coplanıyorken memuru, işçici, öğrencisi,
Başın örtülü diye ayrılıyorsa kadınlar bir başka köşeye,
Açık saçık diye ayıplanıyorsa genci yaşlısı,
Aç aç uyuyan bir çocuk varsa memleketin dört bir yanında,
Gözyaşları beyhude yere akıtılıyorsa anaların,
Kalkıyorsa arsız bir el masum bir kadının yüzüne,
Kandırılıyorsa ideoloji, inanç adına nice güzel insanlar,
Yorgunsa benim memleketimin gayri resmi tarihi,
İhalelerde pasta niyetine yeniyorsa yetim hakları,
Kardeşlik, dostluk, vefa taşınmışken bizim semtten,
Ben seni sevemem sevgilim.
Taş atsam Küdüs’e döner kalbim, gül atsam Hallaç’ın masum yüzünde biriken kanlara,
Mermi sıkamam, düşman da olsa öldürmek yakışmaz insan olana,
Kucaklayamamam zalimi, öbir yanağımı çeviremem zulme,
İsyan ederim, alıp başımı giderim,
Kimseyi bırakamam geride.
Ben seni sevemem sevgilim.
Ne zaman ki özgür bir ülke olur kalbimizin hudutları,
Ne zaman analar ağlamaz, çocuklar taş atmaz,
Ne zaman aykırı sözler söyleyenler coplanmaz, mahkemelerde yargılanmaz,
Ne zaman merhamet yer içer memleketimin insanları,
Köpeğini bile sahipsiz bırakmaz sokakta,
Ne tinercisi ne evsizi kalır dışarda,
Ne zaman ki işçisi patronuna eş olur haklarda,
En garibi en zengiyle aynı saygıyı görür toplumda,
Özgür oluruz, özgürlük şarkılarımız olur dudaklarımızda,
İşte ben o zaman sevgilim,
İşte o zaman,
Severim seni.
Adem Özbay
Yeni Kitap Yolda:)
“Aşka Gittim Dönmeyeceğim” üçlemesinin 2. kitabı yakında yayınlanıyor sevgili dostlar.
Bilginize, güzelliğinize…
Adem Özbay
