Ferman Karaçam‘ı bayağı severim. Beni hem radyoculuğa hem dergiciliğe bulaştıran adamdır. Kendisi de İslam ansiklopedisinin ekibinden ve Radyo 7′nin mimarlarındandır. Uzun zamandır görüşemiyoruz ama gönüllerimizin her daim bir olduğunu biliyorum. Ferman Karaçam‘ın o meşhur ACI şiirini sizlerle paylaşırken güzel insan Sacit Onan abiyi de rahmet anıyorum. Devamını Oku
ne kadar uzakta olursan ol,
bir rüzgardır senle mesafemiz,
bir yıldızdır geceleri gözlediğimiz,
bir şarkıdır birbirimizden habersiz,
bir çiceğin boynu ağrısa güneşe bakmaktan,
bizim kalbimize yaslanır.
bir kuşun kanadı yorulsa ordan oraya uçmaktan,
ellerimizde soluklanır.
her soruya adını yazıyorum cevap niyetine,
yıldızlı peki veriyor aşkın öğretmeni.
uzaktayım, uzaktasın sanma,
seyrediyoruz ya hep birbirimizi aynalarda.
Adem Özbay
sen benim vatanım gibisin,
kara parçam göğsündür, başımı yasladığım,
denizlerim gözlerindir, uçsuz buçaksız açıldığım,
senin toprağında doğdum, sıcak bir bahar sabahıydı,
vatanım gibisin kimliğimde anne baba adımdan sonra senin adın gelir,
doğduğum yerimsim, doğduğum tarihimsin,
bütün savaşları senin için çıkardım,
bütün barışlarda senin ellerini tuttum öyle yumuşadım.
sen benim vatanım gibisin sensiz nereye aitim bilemedim,
öksüz bir kuş gibi dolaştım yeryüzünde,
ülkende huzura erdi huzursuzluğum,
saçlarını bayrak sayıp marşımı okudum her sabah uyandığında.
özgürsem sen benim vatanım gibisin de ondan.
yıldızlara bak dolaşıp duruyor alnının ortasında,
sen benim vatanım gibisin sevgilim,
yürek kadar küçük sonsuz kadar büyük bir ülkede,
vatanım gibi seviyorum seni,
bir yurttaşın gibi.
Adem Özbay
‘ne olursan ol gel’ deyince mevlana,
ne olduğumu bileyim diye,
gittim yunusun kapısına.
vardım ‘bana bir harf öğretenin
40 yıl dostu olurum’ diyen aliye,
diz çöktüm fuzulinin rahlesine:
‘aşk imiş her ne var alemde,
ilim bir kiyl-ü kal imiş’ deyince bildim,
aşkı bilen kendini bilirmiş.
Adem Özbay
‘bir daha seversem,
valla eşekle çıkarım minareye” diye
etmiştim bir yemin bir zamanlar.
dedim ‘hocam böyleyken böyle,
e eşeklede çıkılmaz minareye,
ne yapmam lazımdır sen söyle’.
dedi hocaefendi hafiften bir tebessümle:
-hiç aşık olmamış birisiyle çıkarsan minareye,
kefaret gerekmez sevmeye.
Adem Özbay
sen misin,
geldiğinde camıma tıklayan kuş gibi canıma tıklayan.
kapımı açtığımda rüzgar gibi yüzüme dokunan serinlik,
sen misin.
sen misin,
saçlarıma değip geçen,
gökkuşağı gibi rengarenk gülümseyen.
sen misin,
bir çocuğun kanayan dizini öpen anne gibi,
şefkatle öpen beni.
sen misin,
gönlüm seni ararken,
bir ağacın arkasına saklanıveren.
Adem Özbay
Biliyorum uyuyorsun şimdi,
Yanağında yastığın izi,
Saçların dağılmış yatağa,
Ayakların isyan etmiş yorgana,
Kocaman bir tebessüm var dudaklarında,
Ben ki binip ayın bir ışığına,
Adem Özbay
Öyle olsun,
Bu şarkı biter bitmez git,
Kapıyı kapatma arkandan,
Gözlerim seninle gelsin.
Öyle olsun,
Bu hayat biter bitmez gelirim yanına,
Öyle olsun,
Bu şarkı biter bitmez git,
Kapıyı kapatma arkandan,
Gözlerim seninle gelsin.
Öyle olsun,
Bu hayat biter bitmez gelirim yanına,
Mezarımı kapatmasınlar toprakla,
Seni görmeden dalmayayım sonsuz rüyaya.
Bu Hayat
Sevgilim,
Yağmur yağabilir,
Kuşlar uçabilir,
Çiçekler açabilir,
Her gün ajanslardan dillendikçe insanın insana düşmanlığı haber olarak,
Dağlarımızda ölüyorken masum gencecik adamlar,
Sokaklarımızda coplanıyorken memuru, işçici, öğrencisi,
Başın örtülü diye ayrılıyorsa kadınlar bir başka köşeye,
Açık saçık diye ayıplanıyorsa genci yaşlısı,
Aç aç uyuyan bir çocuk varsa memleketin dört bir yanında,
Gözyaşları beyhude yere akıtılıyorsa anaların,
Kalkıyorsa arsız bir el masum bir kadının yüzüne,
Kandırılıyorsa ideoloji, inanç adına nice güzel insanlar,
Yorgunsa benim memleketimin gayri resmi tarihi,
İhalelerde pasta niyetine yeniyorsa yetim hakları,
Kardeşlik, dostluk, vefa taşınmışken bizim semtten,
Ben seni sevemem sevgilim.
Taş atsam Küdüs’e döner kalbim, gül atsam Hallaç’ın masum yüzünde biriken kanlara,
Mermi sıkamam, düşman da olsa öldürmek yakışmaz insan olana,
Kucaklayamamam zalimi, öbir yanağımı çeviremem zulme,
İsyan ederim, alıp başımı giderim,
Kimseyi bırakamam geride.
Ben seni sevemem sevgilim.
Ne zaman ki özgür bir ülke olur kalbimizin hudutları,
Ne zaman analar ağlamaz, çocuklar taş atmaz,
Ne zaman aykırı sözler söyleyenler coplanmaz, mahkemelerde yargılanmaz,
Ne zaman merhamet yer içer memleketimin insanları,
Köpeğini bile sahipsiz bırakmaz sokakta,
Ne tinercisi ne evsizi kalır dışarda,
Ne zaman ki işçisi patronuna eş olur haklarda,
En garibi en zengiyle aynı saygıyı görür toplumda,
Özgür oluruz, özgürlük şarkılarımız olur dudaklarımızda,
İşte ben o zaman sevgilim,
İşte o zaman,
Severim seni.
Adem Özbay
“Aşka Gittim Dönmeyeceğim” üçlemesinin 2. kitabı yakında yayınlanıyor sevgili dostlar.
Bilginize, güzelliğinize…
Adem Özbay
Beni düşün sevgilim,
Bir kuş uçup giderken başının üstünden,
Bir kuş gibi severim seni ben,
Kalbimin tüm özgürlüğünde.
Beni düşün sevgilim,
Bir tren gelip geçerken yanıbaşından,
Bir tren gibi severim seni ben,
Arkasına bakmadan gelen.
Beni düşün sevgilim,
Bir yağmur yağıp dururken gökyüzünden,
Bir yağmur gibi severim seni ben,
Hasretin kuraklığını bitiren.
Beni düşün sevgilim,
Bir çiçek açıp dururken yanıbaşında,
Bir çiçek gibi severim seni ben,
Hiç yorulmadan dimdik ayakta.
Adem Özbay
Bekle beni sevgilim,
Gelemezsem eğer,
Bir gün mecnun gibi gelirim mezarına,
Bir gün kerem gibi gelirim ateşine,
Ölümse ölürüm,
Bu kalp durmaya gelmedi mi bu dünyaya,
Yoluna feda edip gelirim.
Bekle beni sevgilim,
Gülümsediğinde bahar yüzünle,
Bir buluta takılıp gelirim,
Ağladığında gözlerinden akan her damla yaşa,
Bir kuş olup konar olup gelirim.
Bekle beni sevgilim,
İsmailin boynuna değen bıçağı,
Ferhatın körelmiş kazmasını,
Yüklenirim acılarıma,
Dağları aşıp yine de gelirim.
Bekle beni,
Bekle beni sevgilim,
Kara kaşlarına hayran olmaya gelirim,
Aşk fermanını boynuma asıp gelirim,
Gelirim,
Menekşeler çarpsın ki sevgilim,
Sevmeye gelirim.
Bekle beni sevgilim,
Ayrılıkları çiğner gelirim,
Sensizliği ezer gelirim,
Hasret türkülerini söyler gelirim,
Gamzene kurban gelirim,
Ömrüne dua gelirim,
Saçlarına rüzgar gelirim,
Gelirim,
Gelirim sevgilim,
Bekle beni sevgilim.
Adem Özbay
